Robert Herrick, een planetaire wetenschapper en onderzoeksprofessor aan de Universiteit van Alaska aan het Fairbanks‘ Geophysical Institute, publiceerde onlangs een studie in het tijdschrift Science. De studie suggereert dat een vulkaan op Venus voor het laatst uitbarstte in 1991. Een vulkanische opening aan de noordkant van Venus’ Maat Mons veranderde in acht maanden van vorm. Dit duidde op een uitbarsting, volgens Herrick’s analyse van foto’s van de Magellan-missie uit de jaren negentig, die het oppervlak van de planeet bestudeerde. Dit is belangrijk omdat wetenschappers al vele jaren het idee in twijfel trekken dat Venus geologisch dood is. Dit komt omdat talloze studies hebben geconcludeerd dat sommige van de vulkanen van Venus nog steeds actief zijn. Dit ondanks het ontbreken van platentektoniek. Platentektoniek is het mechanisme dat de meeste vulkanen op aarde aandrijft.
Herrick stelt dat de frequentie van uitbarstingen nog grotendeels onduidelijk is. Het is echter waarschijnlijk dat Venus om de paar maanden uitbarst. Voor onderzoekers is het cruciaal om de interacties tussen het interieur en de atmosfeer van Venus te begrijpen. Dit komt omdat ze onderzoeken of er mogelijk leven is op planeten van vergelijkbare grootte in andere sterrenstelsels. Deze ontdekking is belangrijk omdat het onderzoekers in staat zou kunnen stellen hun theorieën te verfijnen over hoe de planeet zo’n hete puinhoop is geworden.
NASA is van plan om de komende tien jaar twee missies naar Venus te sturen. Dit zijn de VERITAS-orbitermissie en de DAVINCI+ atmosferische sondemissie. Deze missies zullen onderzoekers helpen bij het bestuderen van de geologie en ontwikkeling van Venus. Dit is samen met een EnVision-sonde van de European Space Agency (ESA). Venus wordt soms de “evil twin” van de aarde genoemd. Dit komt door het intens verwarmde oppervlak. Het verwarmingsoppervlak is bedekt met een dikke atmosfeer van koolstofdioxide die warmte vasthoudt, en de wolkenluchten zijn bedekt met zwavelzuurdruppels.
Er is meer aan de hand met de vraag wat er zich in Venus afspeelt dan alleen maar een nieuwsgierigheid van de buren. Het borduurt voort op een fundamentele puzzel: hoe is Venus, een planeet met een grootte en samenstelling die vergelijkbaar is met die van de bewoonbare aarde, zo woest geworden? Herrick en Scott Hensley, een co-auteur van NASA’s Jet Propulsion Laboratory, kamden tientallen jaren oude gegevens door om het onderzoek uit te voeren.
Herrick merkte op dat het tot 10 seconden kan duren om slechts één afbeelding op een scherm te laden. Dit is nadat gegevens op dozen en dozen met compact discs onder wetenschappers waren verspreid. Sindsdien zijn de foto’s gecombineerd tot een mozaïek. Het mozaïek stelt onderzoekers in staat om over het oppervlak van Venus te zoomen alsof ze door Google Earth pannen en oude gegevens op nieuwe manieren te analyseren.
Herrick vergeleek zijn zoektocht met ‘zoeken naar een naald in een hooiberg zonder enige zekerheid dat de naald bestaat’. Interpretatie van radarbeelden is een uitdaging. Het best beschikbare bewijs is echter een Venusiaanse vulkaanuitbarstingsfilm. Toch vonden verschillende externe wetenschappers het overtuigend, vooral in het licht van andere recente bevindingen. De vulkanische opening is bolvormig, diep en heeft steile wanden op de eerste foto. Acht maanden later lijkt het te zijn ingevuld en ondieper. Volgens Herrick was er mogelijk een uitbarsting en vulde een lavameer het bijna tot aan de rand.
