De wereld heeft momenteel te maken met het ernstige probleem van klimaatverandering. Wetenschappers en experts zijn voortdurend op zoek naar nieuwe strategieën om dit tegen te gaan. Het gebruik van maanstof om de gevolgen van de opwarming van de aarde te verminderen, is door astronomen in recente studies voorgesteld als een nieuwe benadering.
Stofdeeltjes van het maanoppervlak halen door middel van mijnbouw, scheppen en explosies, en ze vervolgens tussen de aarde en de zon plaatsen, is de door wetenschappers voorgestelde methode. De nieuw gegenereerde stofwolken kunnen onze planeet een paar dagen beschutten voordat ze worden verspreid door zonnewind en stralingsdruk. Met deze techniek kan het aardgebonden zonlicht in de loop van een jaar met 1,8% worden verminderd. Dit is binnen het bereik dat nodig is om de opwarming van de aarde te matigen.
Het is niet nieuw om na te denken over het gebruik van stof om zonlicht te verduisteren. Astronomen overwogen om de 1036 Ganymed, de grootste asteroïde nabij de aarde, in 2012 naar de zon te verplaatsen. Dit was om de productie van een stofwolk mogelijk te maken en de zwaartekracht te gebruiken om deze op zijn plaats te houden. De recent voorgestelde techniek is eenvoudiger, goedkoper en effectiever dan de eerste. Dit komt omdat het gebruik maakt van vuil dat al op het maanoppervlak aanwezig is. De maan is een perfecte plek om stof te verzamelen, omdat lanceringen op de maan veel minder energie verbruiken dan lanceringen vanaf de aarde.
Het onderzoeksteam keek naar de afmetingen, vormen en chemische samenstellingen van verschillende deeltjes. Dit omvatte zeezout, poreus glas, kolenstof en maanstof. Ze contrasteerden ook de efficiëntie van het werpen van stof van een in een baan om de aarde draaiend platform met het werpen van het vanaf de maan. De wetenschappers gebruikten computermodellen om te bepalen hoe lang deze deeltjes zouden blijven hangen als ze eenmaal op of nabij het eerste Lagrangiaanse punt of L1 waren geplaatst. L1 is een zwaartekrachtstabiele locatie tussen de aarde en de zon, op een afstand van ongeveer 1 miljoen mijl.
De onderzoekers kwamen tot de conclusie dat de beste manier van handelen zou zijn om maanstof naar L1 te schieten met een snelheid van 1,9 tot 3 mijl per seconde. Dit zou de aarde tot een week per jaar in de schaduw stellen. Ze berekenden dat hiervoor de energie van bijna 2.500 Saturn V-raketlanceringen nodig zou zijn. De logistieke, juridische en technologische problemen bij het in praktijk brengen van een dergelijke poging zijn nog niet onderzocht. De studie beoordeelt eenvoudig de toekomstige impact van deze strategie.
De invloed van deze methode op de L1-banen is een van de moeilijkheden. L1-banen zijn de thuisbasis van NASA’s Solar and Heliospheric Observatory en het Deep Space Climate Observatory. L1-banen zijn waar deze observatoria zich bevinden. Volgens de hoofdauteur van het onderzoek is het effect van stof op deze satellieten niet goed onderzocht.
