Een sterrenstelsel is opnieuw geclassificeerd op basis van activiteit in zijn kern als resultaat van een interessante bevinding van een groep internationale wetenschappers. Ooit gecategoriseerd als een radiostelsel, is PBC J2333.9-2343 nu gecategoriseerd als een enorm radiostelsel met een blazar in het midden. Een relativistische straal van een actieve galactische kern (AGN) die op een waarnemer is gericht, staat bekend als een blazar. In dit geval is de jet abrupt van koers veranderd en beweegt hij zich van boven de horizon om recht op ons te richten.
De geladen deeltjes waaruit blazar-jets bestaan, reizen met snelheden die bijna net zo snel zijn als het licht. Ze draaien in een krachtig magnetisch veld terwijl ze straling uitzenden over het hele elektromagnetische spectrum. De emissie van de rest van het sterrenstelsel kan die van de jet gemakkelijk overtreffen wanneer deze onze kant op komt. Het kan leiden tot fakkels met een hoge intensiteit die krachtiger zijn dan die van andere radiostelsels. Deze richtingsverandering heeft ertoe geleid dat de melkweg opnieuw is geclassificeerd.
Het is bekend dat jets in het verleden van koers veranderen. Dit is echter de eerste keer dat dit fenomeen is waargenomen zonder het bestaan van twee verschillende periodes van straalactiviteit te impliceren. Astronomen gebruikten verschillende telescopen om gegevens over dit mysterieuze sterrenstelsel over het elektromagnetische spectrum te bekijken en te verzamelen. Het doel was om er meer gegevens over te verkrijgen. Deze telescopen omvatten radio-, ultraviolet-, optische, infrarood-, röntgen- en gammastralingtelescopen. De wetenschappers onderzochten vervolgens de kenmerken van PBC J2333.9-2343 op uitgebreide monsters van blazar- en niet-blazarstelsels die werden gegeven door het ALeRCE-project in Chili.
De onderzoekers kwamen tot de conclusie dat dit sterrenstelsel een briljante blazar in het midden heeft en twee lobben aan weerszijden van de jet. De lobben zijn overblijfselen van eerdere radioactiviteit. Dit komt omdat ze geassocieerd zijn met de voormalige jets en geen energie meer halen uit de emissie van de kern. In tegenstelling tot normale radiostelsels drijft de AGN de lobben niet meer aan. Het team heeft de oorzaak achter de abrupte verandering in het pad van de jets nog niet geïdentificeerd. Ze veronderstellen echter dat het een samensmelting van sterrenstelsels of een ander vergelijkbaar massief object kan zijn geweest. Bovendien zou het het resultaat kunnen zijn van een intense uitbarsting van activiteit in de kern van de melkweg na een periode van inactiviteit.
Volgens de hoofdauteur van het artikel, dr. Lorena Hernández-Garca, begonnen ze dit sterrenstelsel te onderzoeken omdat het vreemde eigenschappen onthulde. Ze moesten veel waarnemingen doen om hun hypothese te verifiëren dat de relativistische straal van het superzware zwarte gat van koers was veranderd. Het feit dat de kern de lobben niet langer voedt, vervolgt ze, “toont aan dat ze vrij oud zijn. Dit zijn overblijfselen van eerdere activiteit, terwijl de formaties die dichter bij de kern worden gevonden, jongere, actieve jets zijn.”
