Astronomen hebben nu een nieuw begrip van de kosmos. Dit wordt toegeschreven aan een galactische explosie die per ongeluk werd ontdekt door een internationaal team van onderzoekers. Gebruikmakend van de gegevens van het eerste jaar van interstellaire observatie van de James Webb Space Telescope (JWST), voerde het team hun analyse uit. De studie biedt nieuwe infraroodmetingen van NGC 1566, ook wel bekend als de Spaanse danseres. Het is een van de helderste sterrenstelsels in onze nabije kosmos. Wetenschappers die meer willen weten over hoe stervormende nevels ontstaan en evolueren, hebben speciale belangstelling voor dit sterrenstelsel. Dit sterrenstelsel is ongeveer 40 miljoen lichtjaar van de aarde verwijderd en heeft een zeer actief centrum.
Astronomen observeerden een Type 1a supernova, de explosie van een witte dwergster bestaande uit koolstof en zuurstof. De ontdekking van deze explosie is per ongeluk gedaan. Dit is volgens Michael Tucker, een co-auteur van de studie en een fellow aan het Center for Cosmology and AstroParticle Physics van de Ohio State University. Astronomen gebruiken vaak explosies van witte dwergen als afstandsmarkeringen. Ze dragen ook aanzienlijk bij aan de productie van elementen uit de ijzergroep. Deze elementen omvatten ijzer, kobalt en nikkel, die essentieel zijn voor de studie van kosmologie.
Dit onderzoek is mogelijk gemaakt door de PHANGS-JWST-enquête. Daarnaast werd een referentiedataset voor de studie van naburige sterrenstelsels gebouwd met behulp van de uitgebreide verzameling sterrenclustermetingen van het onderzoek. De wetenschappers onderzochten beelden van het centrum van de supernova. Ook onderzochten ze hoe bepaalde chemische stoffen door een explosie in de nabije kosmos terechtkomen. Radioactief verval is het mechanisme waarmee supernovae hoogenergetische fotonen vrijgeven. De focus van het onderzoek lag op het mechanisme waardoor de kobalt-56-isotoop transformeert in ijzer-56.
Onderzoekers merkten op dat supernova-ejecta gedurende 200 dagen na de eerste explosie nog steeds zichtbaar was op infrarode golflengten. Deze golflengten zouden vanaf de grond moeilijk in beeld te brengen zijn met behulp van gegevens van JWST’s nabij-infrarood- en midden-infraroodcamera-apparatuur. De studie ondersteunt veel van de eerdere wetenschappelijke theorieën over hoe deze ingewikkelde systemen functioneren. Dit is door te laten zien dat ejecta in de meeste gevallen de grenzen van de explosie niet verlaat.
Tucker verklaarde: “Bijna 20 jaar wetenschappelijk onderzoek wordt ondersteund door deze bevindingen. Het behandelt niet elke vraag. Het bewijst echter op zijn minst dat onze vermoedens niet helemaal onjuist zijn.” Verschillende dingen zullen verder worden ontwikkeld met behulp van toekomstige JWST-waarnemingen. Ze omvatten theorieën over stervorming en -evolutie en toegang tot aanvullende soorten beeldvormingsfilters. Deze filters kunnen ook helpen bij het testen van deze theorieën, wat meer kansen biedt om fenomenen te begrijpen die ver buiten de grenzen van ons sterrenstelsel bestaan.
Over het algemeen is er nieuwe kennis verkregen over hoe het universum is gevormd en geëvolueerd door de observatie van de kosmische explosie. De focus lag met name op de manier waarop ijzeratomen door het universum zijn verdeeld. Naast het bevestigen van eerdere hypothesen, creëert dit onderzoek nieuwe wegen voor onderzoek en ontdekking. Astrofysici zijn nog steeds in staat om eerder onbereikbare kosmische gebeurtenissen te onderzoeken dankzij de kracht van JWST, die voor hen van onschatbare waarde blijft.
