De opkomst van kunstmatige intelligentie (AI) heeft ongetwijfeld verschillende industrieën en vakgebieden, waaronder het onderwijs, revolutionair veranderd. Het heeft echter ook bezorgdheid gewekt over mogelijke ethische kwesties, met name in de academische sector. Naarmate taalmodellen van AI, zoals ChatGPT, hun mogelijkheden blijven verbeteren, moeten onderwijsinstellingen zich ook aanpassen en manieren ontwikkelen om plagiaat gegenereerd door AI te voorkomen.
Een professor die deze kwestie heeft aangepakt, is Terence Day, een professor in de fysische geografie aan het Okanagan College in British Columbia. Day beweert een eenvoudige methode te hebben gevonden om plagiaat gegenereerd door AI te identificeren, die bestaat uit het controleren van de authenticiteit van elk citaat in het werk door studenten te vragen om een hyperlink voor elke referentie bij te voegen.
Day ontdekte deze aanpak na experimenten met ChatGPT en ontdekte dat de AI-gegenereerde referenties in zijn geografische vragen nep waren. Hij beschreef zijn detectiemethode vervolgens in een peer-reviewed onderzoeksartikel dat eerder deze maand werd gepubliceerd in The Physical Geographer.
“Het is heel gemakkelijk om de nepreferenties te identificeren,” legde Day uit in een interview met Fox News. “Het enige dat je echt hoeft te doen, is ze op internet opzoeken.”
Om dit te doen, stelde Day voor dat professoren studenten een hyperlink verstrekken voor elke referentie die op een werk wordt opgenomen. “Dat wordt meestal gedaan in termen van wat over het algemeen de DOI, de digitale objectidentifier, wordt genoemd, en dat is een hyperlink”, zei hij. “Je klikt erop. Bestaat het? Bestaat het niet?”
De aanpak van de professor is gebaseerd op de veronderstelling dat taalmodellen van AI, zoals ChatGPT, reacties genereren met behulp van een voorspellend proces op basis van hun beperkte training in een bepaald vakgebied. Als gevolg hiervan kunnen de referenties en citaten geproduceerd door deze modellen onbekend en volledig nep zijn.
Day ontdekte dit door de referenties en citaten van ChatGPT te controleren. Hij voerde enkele van de geciteerde tijdschrifttitels in op Google Scholar, een zoekmachine voor wetenschappelijke literatuur, maar ze verschenen niet. “Ik was een beetje in de war en probeerde er nog één of twee – en meer en meer en meer”, legde hij uit. “Ik vond er nooit een die accuraat, compleet en bestaand was.”
Volgens Day waren alle geverifieerde citaten ogenschijnlijk vervalst, wat hem deed geloven dat zijn aanpak betrouwbaarder was dan concurrerende AI-software. “Er is een groeiende belangstelling voor software voor plagiaatdetectie, die in staat is om geschreven materiaal van AI-chatbots te detecteren”, zei hij. “Het probleem is dat het alleen een waarschijnlijkheid geeft dat het materiaal geplagieerd is, en het kan niet definitief stellen of het door een persoon is geschreven of door de ChatGPT.”
Day gelooft dat de eenvoud van zijn methode de ambiguïteit rond de vraag of een student valsspeelde vermindert. “Het voordeel van de aanpak die ik hier promoot, is dat het idee gewoon het controleren van de referenties is,” zei hij. “Als de referenties bestaan, suggereert dat waarschijnlijk dat het echt is.”
Tot slot biedt de methode van Day een eenvoudige en effectieve manier om plagiaat gegenereerd door AI te voorkomen. Door studenten te vragen een hyperlink toe te voegen voor elke referentie in hun werk, kunnen onderwijsinstellingen gemakkelijk de authenticiteit van de citaten controleren en eventuele nepreferenties die zijn gegenereerd door taalmodellen van AI, zoals ChatGPT, opsporen.
